Η νομική, το twitter, η αγωνία για το Κυπριακό, η πολιτική και η οργανωτικότητα ενός ανθρώπου που, πάνω απ’ όλα, αγαπάει την οικογένειά του. «Όταν υπάρχει κάτι που θέλω ή οφείλω να πω, είτε όσον αφορά τα κοινά είτε την επιστήμη μου, θα το γράψω στο twitter», λέει. Ο δικηγόρος και πρώην πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ μιλάει για τη ζωή του.

Follow @Christos_mich

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λευκωσία, όπως και ο πατέρας μου. Η γιαγιά μου, από την πλευρά της μητέρας μου, είναι από τη Σμύρνη, επιβίωσε της καταστροφής και μετά από μια μεγάλη περιπλάνηση βρέθηκε μαζί με τη μητέρα μου στην Κύπρο. Φοίτησα στην Αγγλική σχολή Λευκωσίας και, μετά τον στρατό, έφυγα να σπουδές στην Αγγλία. Δεν θα έλεγα ότι ήμουν άριστος μαθητής. Ήμουν αρκετά καλός, ώστε να μπορέσω να τελειώσω το σχολείο, να μπω σε ένα καλό πανεπιστήμιο, να ολοκληρώσω τον κύκλο των σπουδών μου και να σταδιοδρομήσω στη Νομική.

Οικογενειακή παράδοση στη Νομική

Έχουμε μια οικογενειακή παράδοση στο επάγγελμα του δικηγόρου. Ο παππούς μου, από την πλευρά του πατέρα, ήταν δικηγόρος, όπως και ο πατέρας μου και ο αδερφός του πατέρα μου, αλλά κάποια ξαδέρφια μου. Ο πατέρας μου, δε, διετέλεσε για αρκετά χρόνια Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου και για περίπου οκτώ χρόνια, Γενικός Εισαγγελέας.

Η μεγαλύτερη κληρονομιά που μου άφησε; Δύσκολη ερώτηση. Είναι πολλά τα καλά στοιχεία, αλλά αν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι, είναι το να λέμε καθημερινά «δόξα τω Θεώ», να είμεθα ικανοποιημένοι για ό,τι έχουμε, να προσπαθούμε για το καλύτερο, να αναγνωρίζουμε τις αδυναμίες μας και να δεχόμεθα τον άλλον άνθρωπο όπως είναι. Πιστεύω στον Θεό, όχι όμως σε βαθμό που να αποδίδω όλα τα καλά και τα κακά σε Εκείνον.

Γιατί «Chris»

Ρωτάτε γιατί «Chris» και όχι «Χρίστος». Ο παππούς μου, από τη μεριά της μητέρας μου, ήταν από τον Άγιο Τύχωνα κι έφυγε φτωχός για την Αλεξάνδρεια, όπου γνώρισε τη γιαγιά μου, η οποία είχε φύγει από τη Σμύρνη. Έπειτα, η οικογένεια μετοίκησε στην Αφρική, όπου ο παππούς μου δούλεψε κι έκανε μιαν αρκετά σεβαστή περιουσία.

Εκεί μεγάλωσε τη μητέρα μου. Έτσι, όταν αυτή ήρθε στην Κύπρο και γνώρισε τον πατέρα μου, ήταν αγγλομαθής, δεν ήξερε καλά Ελληνικά. Το Χρίστος, ήταν το όνομα του πατέρα της, που είχε πεθάνει ένα χρόνο πριν από τη γέννησή μου. Επειδή λοιπόν τα Ελληνικά της μητέρας μου δεν ήταν πολύ καλά, το «Χρίστος» το έκανε «Chris». Οι φίλοι μου με αποκαλούν Chris, αλλά δεν έχω πρόβλημα ακόμα και όταν με φωνάζουν «Χρίστο».

Η «πραγματική ζωή» στο Λονδίνο

Σπούδασα στην Οξφόρδη, αλλά πήγα εκεί καθυστερημένα, λόγω του ότι απολυόμουν από τον στρατό στις 20 Ιουλίου του 1974. Ήταν μια μοναδική εμπειρία για μένα η Οξφόρδη, τόσο από πλευράς ακαδημαϊκού επιπέδου, όσο και από πλευράς κουλτούρας. Πρέπει να σημειώσω ότι ήταν μεν μια πολύ θετική εμπειρία, αλλά όχι ο πραγματικός κόσμος. Βρισκόμασταν σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον, τα πάντα περιστρέφονταν γύρω από το πανεπιστήμιο. Στην πραγματική ζωή βγήκα όταν ακολούθησα μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο.

Λέτε ότι δίνω την εντύπωση πως δεν έκανα ποτέ αταξίες. Δεν ισχύει αυτό, σίγουρα υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που εκνεύρισα αφάνταστα τους γονείς μου. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που μεγαλώνει χωρίς να κάνει αταξίες, δεν θα ήταν φυσιολογικό. Θυμούμαι έντονα, όταν σε ηλικία 14 ετών είχα κάνει κάποια αταξία, η μητέρα μου το ανέφερε στον πατέρα μου και αυτός της απάντησε «αν δεν κάνει τώρα αταξίες, πότε θα τις κάνει;». Ήταν μια ρεαλιστική απάντηση.

Κάπνισμα πίπας

Ρωτάτε για την πίπα που έχω επάνω στο γραφείο. Ξέρετε, τσιγάρο δεν κάπνισα ποτέ στη ζωή μου. Στην ηλικία που κάποιος γίνεται καπνιστής, η μητέρα μου προσβλήθηκε από καρκίνο και τη χάσαμε. Ήταν σε μικρή ηλικία. Σε κάποιο στάδιο, ξεκίνησα να καπνίζω πούρο, αλλά το έχω σταματήσει εδώ και χρόνια. Πλέον, μόνο στο γραφείο καπνίζω πίπα, διότι με βοηθάει να συγκεντρώνομαι. Ουδέποτε, όμως, εκτός γραφείου.

Twitter

Ισχυρίζεστε ότι είμαι πολύ δυναμικός στο twitter, αλλά πολύ ήρεμος από κοντά. Σε καθεμιά από αυτές τις περιπτώσεις βγάζω προς τα έξω τι νιώθω, με τον τρόπο που το νιώθω. Όταν μιλώ μαζί σας, δεν έχω λόγο να έχω ένταση στον τόνο της φωνής μου, ούτε στον τρόπο που μιλώ. Όταν γράφω, όμως, αναλόγως του θέματος, αναγκάζομαι να τοποθετούμαι ίσως πιο έντονα, τόσο γιατί έτσι νιώθω, όσο και γιατί ελπίζω ότι έτσι θα περάσω καλύτερα το μήνυμα που θέλω να στείλω.

Αν έφτιαξα twitter μόνο για το Κυπριακό; Κυρίως γι’ αυτό, αλλά δεν περιορίζομαι μόνο στο Κυπριακό. Όταν υπάρχει κάτι που θέλω ή οφείλω να πω, είτε όσον αφορά τα κοινά είτε την επιστήμη μου, τη Νομική, θα το γράψω στο twitter. Γενικά, δεν έχω αναστολή να πω εκείνο που πιστεύω, χωρίς βεβαίως να επικαλούμαι το αλάθητο.

Δέχομαι πολύ εύκολα την αντίθετη άποψη και τη σέβομαι. Σε διαδικτυακές «μάχες», σε γενικές γραμμές δεν μπλέκω. Νομίζω έχει γίνει μόνο μια φορά, κι αυτό διότι ένιωσα ότι είχε ένα καλό επίπεδο και άξιζε τον κόπο. Χρησιμοποιώ το twitter για να βγάζω προς τα έξω τις δικές μου θέσεις και όχι ως μέσο επικοινωνίας.

Πολιτική και ΔΗΣΥ

Έχετε δίκιο, τις περισσότερες φορές εκφράζω απόψεις, οι οποίες έρχονται σε σύγκρουση με το κόμμα μου, τον ΔΗΣΥ. Δεν είμαι πολιτικός. Η ενασχόλησή μου με την πολιτική υπάρχει επειδή στην Κύπρο έχουμε μια παράνομη κατοχή. Αν με τη δική μου ενασχόληση μπορεί να μπει έστω κι ένα μικρό λιθαράκι για να μπορέσει να τερματιστεί αυτή η κατοχή, θα συνεχίσω να το κάνω. Ανήκω στον ΔΗΣΥ διότι ιδεολογικά βρίσκεται πιο κοντά σε εκείνα που πρεσβεύω, καθώς και γιατί πιστεύω ότι δεν πρόκειται για έναν κομματικό χώρο στον οποίο ευδοκιμούν οι «φυλακισμένοι εγκέφαλοι». Εντός του, έχεις το δικαίωμα να σκέφτεσαι και να ομιλείς ελεύθερα.

Οφείλω να αναφέρω, διότι είναι δίκαιο να το κάνω, ότι ουδέποτε η ηγεσία του ΔΗΣΥ σήκωσε το τηλέφωνο να με καλέσει και να εκφραστεί αρνητικά για κάτι το οποίο έχω γράψει ή πει, έστω κι αν ήταν αντίθετο προς την επίσημη γραμμή του κόμματος. Δεν με πιστεύετε; Κι όμως. Εκείνο που δεν έχω κάνει ποτέ, είναι να καπηλευτώ τις θέσεις του κόμματος, ως δικές μου, όπως και το κόμμα δεν έχει καπηλευτεί τις δικές μου. Τα κόμματα δεν πρέπει να είναι φυλακές, πρέπει να είναι κύτταρα δημοκρατίας, διαφορετικά θα καταλήξουν καρκινικά κύτταρα.

Η μεγάλη αγάπη για τον ΑΠΟΕΛ

Μετά την οικογένειά μου, η μεγαλύτερη αγάπη μου είναι ο ΑΠΟΕΛ, στον οποίο επίσης υπάρχει οικογενειακή παράδοση. Ο πατέρας μου είχε διατελέσει πρόεδρος, στα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν ο ΑΠΟΕΛ ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα (όχι απλώς κυπριακή) που προκρίθηκε σε δεύτερο γύρο ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Μέχρι τότε, καμία ομάδα δεν είχε πετύχει κάτι τέτοιο, ούτε από την Κύπρο, ούτε από την Ελλάδα.

Ακολουθούσα τον πατέρα μου στο γήπεδο από πολύ μικρός κι έτσι μπορώ να πω ότι η εξέλιξη ήταν φυσιολογική: να γίνω κατ’ αρχήν ΑΠΟΕΛίστας, αλλά και να εμπλακώ με τα διοικητικά επιστρέφοντας από τις σπουδές μου το 1980, με πρόεδρο τον αείμνηστο Ιάκωβο Φιλίππου, που ήταν μια πατριαρχική φυσιογνωμία.

Είχα την τιμή να προεδρεύσω της ομάδας για σχεδόν 5 χρόνια, ενώ η ενασχόλησή μου αυτή με οδήγησε να διατελέσω για τέσσερα χρόνια Γενικός Γραμματέας της ΚΟΠ, για άλλα τέσσερα Πρόεδρος, υπηρέτησα για οκτώ χρόνια στο εφετείο της FIFA και για τρία χρόνια στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΚΟΑ. Κάλυψα έτσι όλο το φάσμα του αθλητισμού. Πρέπει να σας πω ότι υπηρέτησα στην πρώτη γραμμή, αλλά σε πιο ρομαντικές εποχές από τη σημερινή, όταν δεν υπήρχαν τα χρήματα που υπάρχουν τώρα. Πλέον έχει μπει «χρήμα» στο ποδόσφαιρο, γεγονός που είναι θετικό, αλλά αυτό έχει φέρει μαζί και άλλα προβλήματα.

«Αξιοποιώ τον χρόνο μου»

Η παραγωγική μου ημέρα είναι πολύ μεγάλη: έρχομαι στο γραφείο στις έξι το πρωί και φεύγω γύρω στις οκτώμισι το βράδυ. Ελεύθερο χρόνο δεν έχω, καθώς τον αφιερώνω όλο στην οικογένειά μου. Πώς κατάφερα όλα αυτά τα χρόνια να μαζέψω τόσες πολλές ασχολίες σε ένα 24ωρο; Πιστεύω ότι εκ φύσεως είμαι πολύ καλά οργανωμένος κι έτσι αξιοποιώ τον χρόνο μου.

Αν πηγαίνω στο γήπεδο; Εδώ και χρόνια δεν πηγαίνω. Έχω καταλήξει ότι είναι πολύ πιο ευχάριστο να παρακολουθώ από τηλεοράσεως τους αγώνες. Ασφαλώς δεν χάνω τα παιχνίδια του ΑΠΟΕΛ, αλλά βλέπω και άλλους αγώνες του κυπριακού πρωταθλήματος και παρακολουθώ ελληνικό και αγγλικό ποδόσφαιρο. Αν πάω στο γήπεδο το Σάββατο το απόγευμα, θα είναι αδύνατο να τα συνδυάσω όλα μαζί.

Τρεις λέξεις

Ζητάτε να αυτοπροσδιοριστώ με τρεις μόνο λέξεις, αλλά δεν είναι εύκολο. Θα έλεγα ότι με χαρακτηρίζει πρωτίστως η αγάπη προς την οικογένειά μου. Είμαι επίσης ευαίσθητος και καλός φίλος. Τουλάχιστον οι φίλοι μου αυτό πιστεύουν και δεν θα τους αδικήσω.

*Πρώτη δημοσίευση εφημερίδα Σημερινή.