Από τη Σπείρα-Σπείρα του Σταμάτη Κραουνάκη και την ευλογία του Θάνου Μικρούτσικου στους πρώτους δίσκους της, η Ρίτα Αντωνοπούλου δοκιμάστηκε από νωρίς σε δύσκολο υλικό. Η θητεία της στα live του Μικρούτσικου δεν υπήρξε εύκολη, αφού κλήθηκε να πατήσει πάνω στα καυτά βήματα ερμηνευτών που έγραψαν ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, όπως η Μαρία Δημητριάδη, η Χάρις Αλεξίου και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ανταποκρινόμενη επάξια τόσο στην ευκαιρία όσο και στην πρόκληση. Πρόσφατα συνεργάστηκε δισκογραφικά με τον Γιώργο Ανδρέου παρουσιάζοντας τον δίσκο Ζωή μου μην αργείς, ενώ η συνεργασία τους μεταφέρεται επί σκηνής στο πατάρι του Ιανού, αυτή την Παρασκευή (13/2) και στο Σάββατο (14/2). Continue reading “ΡΙΤΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ” →

Γυναίκα ετών 29 από την Κεφαλλονιά με σπουδές και προϋπηρεσία στη δημοσιογραφία, με νέες σπουδές στα παιδαγωγικά και μια ζωή κατά τα φαινόμενα τακτοποιημένη, αποφασίζει μια μέρα να πάρει το αεροπλάνο και να μετακομίσει για λίγο καιρό σε ένα μικρό χωριό της φυλής των Massai, στην Κένυα. Γιατί; Για να βοηθήσει την τοπική κοινωνία, όχι απλώς να επιβιώσεις μέσα σε συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης και κοινωνικού μεσαίωνα, αλλά και για να βάλει ένα μικρό λιθαράκι στο μέλλον των παιδιών, για τα οποία το σχολείο αποτελεί είδος πολυτέλειας. Η ανέγερση ενός σχολικού κτιρίου μπορεί για τους Massai της περιοχή να μην υπήρχε ούτε ως κομμάτι των πιο τρελών τους ονειροπολήσεων, έγινε όμως σχεδόν πραγματικότητα μέσα σε λίγες εβδομάδες. Η Ντένια αγαπήθηκε από εκείνους, την έκαναν κομμάτι της κοινωνίας τους έστω και για λίγο, της έδωσαν όνομα και προσεύχονταν συστηματικά για τη λευκή που -επιτέλους- έφερε τη βροχή στον τόπο τους. Τώρα πια που εκείνη επέστρεψε στην κανονική της ζωή και οι βροχές στο χωριό ξανασταμάτησαν, της στέλνουν μηνύματα SOS με φράσεις όπως “Γη Αφρικής καλεί Nalutwesha….”.  Continue reading “Η ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΜΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ” →

Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο για την Ελλάδα. Αν τον ρωτήσεις, δηλώνει «δημοσιογράφος» αλλά πώς να αρκεστείς σε αυτό όταν έχει γράψει πάνω από 1300 τραγούδια, πολλά εκ των οποίων έχουν ενσωματωθεί στο DNA τριών τουλάχιστον γενιών Ελλήνων; Η Popaganda τον συνάντησε στο σπίτι του, στην περιοχή του Μακρυγιάννη, και μιλήσαμε επί τέσσερις ολόκληρες ώρες για μουσική, πολιτική, ζωγραφική, την ΑΕΚ και για όσα άλλα τον χαρακτηρίζουν. Ακούσαμε ανέκδοτα τραγούδια σε demo ηχογραφήσεις, διαβάσαμε στίχους που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας και συμφωνήσαμε στο ότι η αθυροστομία (η οποία τον χαρακτηρίζει) είναι ένας τρόπος εκτόνωσης και αυτοπροστασίας από τις κακές γλώσσες που ψάχνουν αφορμή για να αμφισβητήσουν. «Να σας φωνάζω πρόεδρο;», τον ρωτάω μόλις άναψε το φωτάκι του REC . Continue reading “ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ” →

Από τα “Χάρτινα” του 1997 μέχρι τον πρόσφατο δίσκο του με την Χάρις Αλεξίου ο Νίκος Μωραΐτης έχει υπογράψει ουκ ολίγα τραγούδια, πολλά εκ των οποίων έγιναν επιτυχίες από καλλιτέχνες που εκ των πραγμάτων δεν εκπροσωπούν τους ίδιους χώρους. Από τον Χατζηγιάννη και τον Ρέμο, στον Δημήτρη Μητροπάνο και την Έλλη Πασπαλά. Τραγουδήθηκαν από γεμάτα στάδια και μουσικές σκηνές των διακοσίων ατόμων, μέχρι καπνισμένα νυχτερινά μαγαζιά και κλαμπ της παραλιακής. “Πώς γίνεται;” τον ρωτάω για να μου απαντήσει “είμαι απλά ο εαυτός μου”. Continue reading “ΝΙΚΟΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ” →

Την ώρα που η τάση της επιστροφής στα παλιά λαϊκά είναι στο peak της με φρέσκα συγκροτήματα να ενορχηστρώνουν εκ νέου τραγούδια σε swing και jazz ρυθμούς, η Ελένη Τσαλιγοπούλου επιλέγει να γράψει ένα δικό της, παίρνοντας πρώτη ύλη από ένα παλιό κι αγαπημένο του Κώστα Σκαρβέλη. Βέβαια, από το «Σώπα κι άκουσε» το 1987 μέχρι το «Τα-ρι-ρα» το 2011 σε δικές τις μουσικές και το «Τράβα ρε μάγκα» φέτος, έχει περάσει πολύς καιρός. Η ίδια έχει συνεργαστεί με μεγάλους συνθέτες και τραγουδιστές και στο παλμαρέ της έχει πολλά σημαντικά τραγούδια, ενώ αυτή την περίοδο εμφανίζεται στο Passport του Πειραιά. Continue reading “ΕΛΕΝΗ ΤΣΑΛΙΓΟΠΟΥΛΟΥ” →