Παλαιότερα, είχα γράψει ένα πλήρως συναισθηματικό (και με καμία πρόθεση αντικειμενικότητας) κείμενο για τα Φτηνά Τσιγάρα του Ρένου Χαραλαμπίδη, ταινία η οποία πέρα από προσωπική μου εμμονή, αποτελεί εμμονή πολλών ακόμα ανθρώπων της γενιάς μου που επιμένουμε να αγαπάμε την Αθήνα στην πιο αντιεμπορική της περίοδο. Continue reading “ΘΑ ΣΑΣ ΜΙΛΗΣΩ (ΞΑΝΑ) ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ”
Σινεμά
ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΕΑΥΤΟΥ
Ένα συναισθηματικό κείμενο για την ταινία
«Φτηνά Τσιγάρα» του Ρένου Χαραλαμπίδη Continue reading “ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΕΑΥΤΟΥ”
Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Ο θάνατος του Νίκου Παναγιωτόπουλου ήρθε μετά από εκείνον του David Bowie και κούμπωσε. Ήρθε να σφραγίσει το γεγονός ότι το 2016, φορτωμένο με τα απωθημένα των προηγούμενων ετών, όπως και κάθε νέο έτος, δεν μπήκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η παγκόσμια Τέχνη μετρά ήδη την πρώτη μεγάλη της απώλεια και η δική μας, μισή ιδιωτική και μισή δημόσια ελληνική Τέχνη, τη δικιά της. Ο σκηνοθέτης που αγάπησε την Αθήνα σαν να ‘τανε δική του, την αντιμετώπισε ως πεδίο παθών, μαχών και προσωπικού δράματος, τη φιλτράρισε μέσα από τον φακό του και μετέφρασε τα ανθρώπινα συμπλέγματά της σε σκηνές πάνω στην οθόνη, δεν είναι πια εν ζωή. Continue reading “Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ”
Blue Jasmine: ΤΟ ΠΑΓΟΝΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ
Είδα ξανά πριν από λίγες ημέρες το Blue Jasmine. Δεν είναι κάτι παράξενο για εμένα, συνεχώς επιστρέφω στις ταινίες, στους δίσκους, στα βιβλία και στους τόπους που μου έχουν χαρίσει όμορφες στιγμές• δένομαι, δημιουργώ μικρές πατρίδες. Πες το εμμονή. Continue reading “Blue Jasmine: ΤΟ ΠΑΓΟΝΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ”
Close Enough 