Το μπακάλικο του πατέρα, η Αμερική, η Λεμεσός, οι δημοτικές εκλογές και η απογοήτευση που νιώθει από το κόμμα, από έναν άνθρωπο που αισθάνεται ότι έχει προσφέρει. «Στις εκλογές συνάντησα 3-4 περιπτώσεις που με ψήφισαν επειδή ο πατέρας μου έσκισε κάποτε ένα τεφτέρι με βερεσέδια, που δεν μπορούσαν να πληρώσουν», είπε. Ο νέος Δήμαρχος Λεμεσού μιλάει για τη ζωή του. Continue reading “Ο ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ ΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ” →

Οι αντιστασιακοί γονείς, οι σπουδές στη Νέα Υόρκη και ο έρωτας προς τη Λεμεσό από έναν άνθρωπο που είναι μόλις 40 ημέρες πατέρας και το γιορτάζει. «Τα ζευγάρια, που χρειάζονται τη βοήθεια της επιστήμης για να κάνουν παιδί, δεν είναι δακτυλοδεικτούμενα. Πρέπει να σπάσουμε αυτά τα ταμπού και να μιλήσουμε». Ο Εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΚΟ Άθως Αντωνιάδης, μιλάει για τη ζωή του.  Continue reading “Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΘΩΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ” →

Το σοκ της Αθήνας, η αγάπη για το ραδιόφωνο και οι συγκυρίες που τον οδήγησαν στη δημοσιογραφία και στην Κυβέρνηση, από έναν άνθρωπο που αναπροσαρμόζει τις προτεραιότητές του. «Πλέον, στα 52 μου χρόνια, είμαι σε μια περίοδο που μετρώ τα λάθη και τις παραλείψεις μου», λέει. Ο Αναπληρωτής Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Βίκτωρας Παπαδόπουλος, εξομολογείται στιγμές της ζωής του.  Continue reading “Ο ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΑ ΛΕΜΕΣΙΑΝΟΣ ΒΙΚΤΩΡΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ” →

Είναι ένας από τους καλλιτέχνες για τους οποίους η Ελλάδα θα έπρεπε να νιώθει υπερήφανη. Θα έπρεπε ίσως να πάρει τη συνταγή και, δεδομένου ότι δεν αντιγράφεται, να τη διδάξει στους φιλόδοξους, τους νέους, τους γεμάτους ελπίδα εργάτες της τέχνης. Προσοχή! Δεν μιλάμε για τη συνταγή της επιτυχίας, της αναγνώρισης και της αποδοχής. Δεν μιλάμε καν για τη συνταγή της εμπορευσιμότητας της τέχνης. Μιλάμε για τον τρόπο που ένας καλλιτέχνης αφομοιώνει, επεξεργάζεται και προβάλλει την ανθρώπινη πραγματικότητα μέσα από ένα πρίσμα καθολικό. Αν η Τέχνη δεν μπορεί να διδαχθεί, μπορεί σίγουρα να αποτελέσει πρώτη ύλη για την τέχνη της επόμενης ημέρας. Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου έρχεται στην Κύπρο και φέρνει μαζί του μια παράσταση που αφορμάται από τον μύθο του Σισύφου και μας παραδίδεται ως «μια ωδή στην ανθρώπινη εργασία, στην πάλη με την ύλη, στη νοηματοδότηση της καθημερινότητας με την προσπάθεια προς τα πάνω». Continue reading “ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΤΕΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ” →