Πριν από λίγες ημέρες ανέβηκε το επεισόδιο της σειράς “Τα Στέκια – Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού” του Νίκου Τριανταφυλλίδη για τα παλαιοβιβλιοπωλεία. Η συγκίνηση ήταν δεδομένη.  Είδα κάποια από τα βιβλιοπωλεία του Κέντρου που συνήθιζα να επισκέπτομαι επί χρόνια, από φοιτητής, φορτώνοντας δεκάδες βιβλία στη δερμάτινη τσάντα ταχυδρόμου που πάντα είχα κρεμασμένη από τον ώμο, ξοδεύοντας ό,τι είχα πάνω μου εκείνη τη στιγμή και διαβάζοντάς τα εναλλάξ στο δρόμο για το σπίτι (που σύντομο δεν τον έλεγες). Δεν ξέρω πόση δύναμη χρειάζεται ένας αλκοολικός για να μην γίνει ντέφι από τη στιγμή που βρίσκεται μέσα σε μπαρ, εγώ πάντως μπορώ να διαβεβαιώσω ότι σπανίως δείχνω δύναμη αντίστασης μπροστά στον πειρασμό αγοράς μεταχειρισμένων βιβλίων• όλοι ξέρουμε ότι ο αλκοολικός δεν θα μείνει στο πρώτο ποτήρι. Δεν μου συμβαίνει το ίδιο στα κανονικά, μεγάλα βιβλιοπωλεία. Οι υψηλότερες τιμές και η ατμόσφαιρα σούπερ μάρκετ που έχουν υιοθετήσει, παίζουν το ρόλο τους. Όμως έχω καταλήξει ότι αλλού κρύβεται το μυστικό. Στη μυρωδιά. Continue reading “ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ” →