Τα πρώτα χρόνια στην Πάφο, η σχέση με την οικογένεια, οι σπουδές στην Αθήνα, η πολιτική εμπλοκή και η στολή του Ζορό από έναν άνθρωπο που αυτοπροσδιορίζεται ως «ασυμβίβαστος». «Κάποιες φορές η οικογένειά μου φοβήθηκε και δέχτηκα παραινέσεις, χωρίς όμως αποτέλεσμα», λέει. ο Δήμαρχος Πάφου Φαίδωνας Φαίδωνος μιλάει για τη ζωή του.

Follow @Christos_mich

Γεννήθηκα στην Πάφο το 1978 και πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στο χωριό Κελοκέδαρα, πριν η οικογένειά μου εγκατασταθεί στην πόλη της Πάφου, όταν ήμουν 11 χρόνων. Ως παιδί μιας δεμένης οικογένειας, έμαθα να διατηρώ μια στενή σχέση με τους γονείς. Μια σχέση που χαρακτηρίζεται από ένα αμοιβαίο αίσθημα αγάπης, συμπαράστασης και σεβασμού. Και από την πλευρά μου, από ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης για όσα οι γονείς μας προσέφεραν σε εμένα και την αδελφή μου, αλλά και για αυτά που εξακολουθούν να μας προσφέρουν ακόμη και σήμερα.

Αυτή τη σχέση, αυτά τα αισθήματα απέναντι στους γονείς μου, διατηρώ ακόμη και σήμερα που έχω πια τη δική μου οικογένεια με τα δικά μου παιδιά. Αυτή τη σχέση θέλω και προσπαθώ να καλλιεργήσω και στη δική μου οικογένεια. Αναγνωρίζω, βέβαια, ότι οι απαιτήσεις τις σύγχρονης ζωής, με τις ατέρμονες υποχρεώσεις και το ανελέητο τρέξιμο δεν διευκολύνουν τις επιδιώξεις μου. Το παλεύω πάντως όσο περισσότερο μπορώ.

«Τυπικό παράδειγμα»

Ρωτάτε για τα παιδικά μου χρόνια. Θα τα χαρακτήριζα ως ένα τυπικό παράδειγμα παιδικής ανεμελιάς. Ήμουν παιδί μιας οικογένειας που ζούσε στο χωριό με συχνές, όμως, επισκέψεις και σχέσεις με την πόλη της Πάφου. Ακόμη και έπειτα που ήρθαμε στην Πάφο, στην εφηβεία μου δεν είχα κάτι το συναρπαστικό, έχοντας όμως όλα τα απαραίτητα και όλες τις σχετικές ανέσεις. Ως παιδί ήμουν μάλλον ήσυχο και ως μαθητής επιμελής. Οι αταξίες, βέβαια δεν έλειπαν, αλλά απ’ όσα θυμάμαι ήμουν του μέτρου.

Σπουδές δύο περιόδων

Οι σπουδές μου χωρίζονται σε δύο περιόδους. Πρώτα, στην Αθήνα όπου έκανα Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Οικονομικές Σπουδές στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Α.Σ.Ο.Ε.Ε.) και Μεταπτυχιακό στις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδές στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Η δεύτερη περίοδος αφορά τις σπουδές στη Νομική, όπου πήρα πτυχίο από το Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου. Η πρώτη επιλογή, που έγινε το 1996, επηρεάστηκε από το κλίμα που τότε επικρατούσε σχετικά με την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γεγονός που κέντρισε το ενδιαφέρον μου και καθόρισε την απόφασή μου.

Η πρόσφατη επιλογή για σπουδές στη Νομική προέκυψε από την ενεργό εμπλοκή μου στα κοινά και τη συνειδητοποίηση ότι η γνώση της Νομικής Επιστήμης είναι απαραίτητη για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, αλλά και την προστασία του εαυτού μου από τις διάφορες κακοτοπιές.

Τα φοιτητικά χρόνια στην Αθήνα ήταν σαφώς ανεπανάληπτα. Λιτή ζωή, αλλά απίστευτα πλούσια σε εμπειρίες, αναμνήσεις, συναναστροφές και φιλίες που αρκετές από αυτές διαρκούν μέχρι σήμερα και ελπίζω να διαρκέσουν για πάντα. Διάβασμα, βέβαια, αλλά και διασκέδαση σε μια πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, σε μια πόλη που «κολλά» επάνω σου και σε συνοδεύει μια ολόκληρη ζωή.

Τι να πρωτοθυμηθώ; Τα ξενύχτια των εξετάσεων ή τα ξενύχτια στη διασκέδαση; Τις ατέλειωτες ώρες των μαθημάτων ή τις ατέρμονες συνελεύσεις στο αμφιθέατρο; Τη χαλάρωση στους Αμπελόκηπους ή την ένταση των καταλήψεων; Mια σκέτη αντίθεση είναι η Αθήνα και αυτό την κάνει μοναδική. Και αφού μου ζητάτε ένα περιστατικό, θα σας πω εκείνο με τον ανυπόφορο συμφοιτητή από το Πολυτεχνείο που τίναζε στον αέρα τις συνελεύσεις και ετσιθελικά μονοπωλούσε το μικρόφωνο. Τον θυμάμαι στις φοιτητικές συγκεντρώσεις και στις καταλήψεις που έπεφτε ακόμη και ξύλο. Δεν ήταν άλλος από τον Αλέξη Τσίπρα, τον σημερινό Πρωθυπουργό της Ελλάδος.

Η ενασχόληση με την πολιτική

Πώς ενεπλάκην με την πολιτική; Αδύνατον να είσαι φοιτητής στην Αθήνα και να μην αναμειχθείς με την πολιτική. Ιδιαίτερα εκείνη την εποχή που η πόλωση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ βρισκόταν στο απόγειο. Όταν μάλιστα έχεις και το «σκουλήκι», η εμπλοκή είναι αναπόφευκτή, είναι μια φυσική εξέλιξη που, πολλές φορές, σε ορίζει και σε καθορίζει για την υπόλοιπή σου ζωή.

Κάπως έτσι συνέβη και με μένα. Ξεκινώντας ως πρόεδρος του σχολείου και των μαθητών της Πάφου, υπήρξα ακολούθως ενεργό μέλος της Ε.Φ.Ε.Κ. με έντονη ανάμειξη στο φοιτητικό κίνημα, από το οποίο αποκόμισα χρήσιμες εμπειρίες. Με την επιστροφή μου στην Κύπρο, οι εμπειρίες αυτές εμπλουτίστηκαν και διευρύνθηκαν ως Κοινοβουλευτικός Συνεργάτης και ακολούθως ως Επαρχιακός Γραμματέας του ΔΗΣΥ Πάφου.

Η εκλογή μου ως Δημοτικού Συμβούλου στις Δημοτικές του 2011 και οι δραματικές εξελίξεις που ακολούθησαν τις αποκαλύψεις των σκανδάλων με οδήγησαν στην απόφαση να διεκδικήσω τη Δημαρχία της πόλης στην επαναληπτική εκλογή που έγινε στις 11 Ιανουαρίου 2015. Ομολογώ ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα σκεφτεί το Δημαρχιακό Αξίωμα. Με τις συνθήκες, όμως, που διαμορφώθηκαν τότε και με την ενεργό μου εμπλοκή στην αποκάλυψη των σκανδάλων, έκρινα ότι η προσπάθεια για κάθαρση έπρεπε να συνεχιστεί, ότι ο αγώνας για οριστική απαλλαγή από τη σήψη και τη διαφθορά δεν μπορούσε να σταματήσει.

«Πόλεμος» κατά της διαφθοράς

Θέλετε να μιλήσουμε για τις καταγγελίες μου για τη διαφθορά. Τα φαινόμενα της σήψης και της διαφθοράς αποτελούν δυστυχώς το προϊόν ενός σαθρού οικονομικοπολιτικού συστήματος που αναπτύχθηκε στα χρόνια της ευμάρειας και λειτουργούσε στη βάση της συμφεροντολογίας, του κερδοσκοπισμού και της διαπλοκής.

Διεφθαρμένοι πολιτικοί, επίορκοι δημόσιοι λειτουργοί και αδίστακτοι επιχειρηματίες, εκμεταλλευόμενοι τις θεσμικές και λειτουργικές αδυναμίες του κράτους αλλά και τη γενικότερη ηθική χαλάρωση της κοινωνίας μας, έστηναν κλίκες και κυκλώματα που κυριολεκτικά λυμαίνονταν το δημόσιο χρήμα εις βάρος των φορολογούμενων πολιτών. Βέβαια, η σήψη και η διαφθορά δεν περιορίζονται μόνο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους συναφείς Οργανισμούς. Το πρόβλημα είναι, δυστυχώς, ευρύτερο και αφορά ολόκληρη την κοινωνία μας.

Η θέση μου είναι ξεκάθαρη και απλή: Μηδενική ανοχή, επαγρύπνηση και προσοχή, ακόμη και αν αυτό σημαίνει πολιτικό και προσωπικό κόστος, ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται κινδύνους και εχθρούς. Ναι, έχω απειληθεί και μάλιστα όχι μία φορά. Δεν έχω, όμως, φοβηθεί. Όχι γιατί είμαι ή αισθάνομαι άτρωτος, αλλά γιατί πιστεύω ότι ένας φοβισμένος άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του, δεν μπορεί να επιτελέσει το καθήκον του. Αν φοβάσαι, πας σπίτι σου.

Πώς βλέπει το όλο θέμα η οικογένειά μου; Αντιμετωπίζει την πολιτική μου δραστηριότητα με κατανόηση, συμπαράσταση και στήριξη. Ξέρει ότι κάνω το καθήκον μου και γνωρίζει ότι πράττω το σωστό. Κάποιες φορές φοβήθηκαν και δέχτηκα παραινέσεις, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

«Βραβείο διαφάνειας»

Ρωτάτε για το Βραβείο Διαφάνειας που πήρα. Είναι αλήθεια ότι δεν χρειάζονται βραβεία για το αυτονόητο. Από την άλλη, όμως, είναι εξίσου αλήθεια ότι ο αγώνας για την πάταξη της διαφθοράς πόρρω απέχει από το να θεωρείται δεδομένος και αυτονόητος. Για μένα, το Βραβείο Διαφάνειας δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από ένα μήνυμα. Το μήνυμα ότι στον τόπο αυτό υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουν θεσμοί, υπάρχουν οργανωμένα σύνολα που δεν ανέχονται τη σήψη και τη διαφθορά και είναι αποφασισμένοι να παλέψουν για την οριστική απαλλαγή με οποιοδήποτε κόστος και οποιοδήποτε τίμημα.

Πάντως, μιας και με ρωτάτε, δεν έχει υπάρξει κάποια πραγματικά δύσκολη στιγμή στη ζωή μου και εύχομαι να μην υπάρξει ποτέ. Το μότο μου είναι λιτό και περιεκτικό: «Κοιτάμε μπροστά και πάντα είμαστε προσηλωμένοι σε στόχους».

Ο Ζορό κάνει αυτοκριτική;

Σας κάνει εντύπωση που ντύθηκα Ζορό στα καρναβάλια. Καρναβάλια είχαμε και κάπως έπρεπε να ντυθώ. Εμπνευσμένος, λοιπόν, από αυτά που ακούγονται συχνά-πυκνά για το άτομό μου, είπα να ντυθώ Ζορό, Ρομπέν των Δασών και Σταυροφόρος, για να ικανοποιήσω καλόπιστους και κακόπιστους. Κι ο καθένας ας το ερμηνεύσει όπως επιθυμεί.

Αυτοκριτική πάντως κάνω συχνά και μάλιστα σκληρή. Για ένα, όμως, είμαι σίγουρος. Πως οποιαδήποτε απόφαση ή πράξη μου απορρέει από καλή πρόθεση, με την πεποίθηση δηλαδή ότι κάνω το σωστό. Από εκεί και πέρα, όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και, σε ό,τι αφορά τους πολιτικούς, από τον ίδιο τον λαό. Θέλετε και τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν τον Φαίδωνα; Θα έλεγα αποφασιστικός, τολμηρός και ασυμβίβαστος.