Παλαιότερα, είχα γράψει ένα πλήρως συναισθηματικό (και με καμία πρόθεση αντικειμενικότητας) κείμενο για τα Φτηνά Τσιγάρα του Ρένου Χαραλαμπίδη, ταινία η οποία πέρα από προσωπική μου εμμονή, αποτελεί εμμονή πολλών ακόμα ανθρώπων της γενιάς μου που επιμένουμε να αγαπάμε την Αθήνα στην πιο αντιεμπορική της περίοδο.
Το κείμενο είχε τίτλο “Ένα κομμάτι εαυτού“, είχε δημοσιευτεί στο Ηδύφωνο, το πολιτιστικό ένθετο της κυπριακής εφημερίδας Σημερινή και εξηγεί κάποιους από τους λόγους που ούτε θέλουμε, ούτε μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτήν, όσα καλοκαίρια κι αν μας βρουν ξεχασμένους στην ΑΘήνα. Μετά από παρότρυνση της διευθύνσεως του SigmaLive, στο πλαίσιο μιας ιδέας για τρίλεπτα on camera opinion sessions, “διασκεύασα” το παλιό κείμενο για προφορικό λόγο, το γυρίσαμε σε τρία λεπτά και το ανεβάσαμε στο YouTube.
Δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει, πάντως το να μιλάω για τις εμμονές μου, δεν με κουράζει καθόλου. Φαντάζομαι το ίδιο θα νιώθουν οι εμμονικοί του κόσμου όλου.
Close Enough 