Τρία ποιήματα για την biblioteque.gr
Εν συντομία
Η ζωή εν συντομία ήταν μια σύντομη ζωή
άλλοτε άβολη ή με τον τρόπο της
για λίγο βολική
επιθυμώντας τη σκιά για να κοιτάει τα φώτα.
Τα φώτα στρέφονται εκεί που πάντα πέφτουν φώτα.
Άλλαξες τόπους και ίσως τρόπους
μήπως μπορέσεις να σταθείς
είτε στα πόδια σου είτε σε άλλων
κι έτσι
χρειάστηκε να μαρτυρήσεις με ακρίβεια
κάθε ταυτότητα που σου γινόταν αίμα.
Ο υπαινιγμός της τέχνης άχρηστος
κάθε που σε ρωτούσαν “πού πηγαίνεις;”.
Μα πού πηγαίνεις;
Ξένος κοιτάζεσαι σε λείες επιφάνειες
χωρίς προοπτική
ίδιος η λεία που αρκέστηκε χωρίς να είναι αρκετή
ίδιος
ο χρόνος που κατοίκησες για να σε κατοικήσει
ίδιος
τα φουσκωμένα μάτια κάποιας τυχαίας προσμονής
που δεν κερδήθηκε εν τέλει.
Τώρα χαζεύεις τα παράθυρα χωρίς φαντασιώσεις
παίρνεις τα χάπια του γιατρού
και προσποιείσαι πως γερνάς όπως γερνάνε όλοι
πίνεις το ουίσκι με νερό
όταν κοιμούνται όλοι
βλέπεις το νόημα των φαινομένων στα κρυφά
και κάνεις πως θυμάσαι
κι ίσως θυμάσαι.
Συνάρτηση
Μίσησα τον κόσμο όπως μισώ εσένα
αρνούμενος όσα μπορούσε να προσφέρει
μα δεν πρoσέφερε ποτέ
είτε από φθόνο είτε από αίσθημα κακού συγχρονισμού
στο σύνορο της απιστίας
κι ένα έλλειμμα μικρό που ξεγελάει τους δείκτες.
Ο χρόνος πάει γυρεύοντας
μα ποιος στ’ αλήθεια θα τα βάλει με το χρόνο;
Μίσησα τον κόσμο όπως μισώ εσένα
το ίδιο παράφορα το ίδιο στοχευμένα
έχοντας εξαρχής στις τσέπες μου
τα διπλωμένα χαρτομάντιλα σημειωμένα με στυλό
έχοντας
δύο παλάμες μάρμαρο στο σχήμα της γροθιάς
και λίγα τρίμματα ζωής
από όσα πλέον δεν μας αφορούνε.
Μίσησα τον κόσμο όπως μισώ εσένα
χωρίς σφιγμένα δόντια χωρίς ενδοιασμούς
χωρίς κανένα να μου λέει να γυρίσω άνευ ανταλλάγματος
κι ας είχα πού να πάω
κι ας είχα
τόπο να στεγάσω τη ματαιοδοξία των τριάντα
κι ας είχα χρόνο απόλυτο
να μου δεσμεύει κάθε υπόσχεση ευτυχίας.
Η ευτυχία συναρτάται με την ευτυχία των άλλων
έχοντας την απολογία εκδίκηση
και την εκδίκηση μαχαίρι στη φλέβα του ισχυρού.
Μίσησα τον κόσμο όπως μισώ εσένα
και βρέθηκα να απολογούμαι σε εαυτό παράταιρο
με παραλήψεις κι ενοχές
και αντισταθμίσεις που απέτυχαν πριν καν αντισταθμίσουν
που έτσι κατάφερα τον κόσμο να μισήσω από μακριά
ως ξένος να εισβάλλω στα άλλοτε οικεία
κι ως άλλος να μετρώ τις αντιδράσεις
να φεύγω και να έρχομαι κι όλο να μετανιώνω
και να μισώ ό,τι μισώ όπως μισώ εσένα.
Προσπάθεια
Κάνουμε προσπάθεια
να αποβάλλουμε τις λέξεις που μας κατάντησαν
ό,τι καταντήσαμε
κάνουμε προσπάθεια
να πούμε απεταξάμην σοι παρελθόν
με τα πολλά και τα σπουδαία και τα μεγάλα
των παρελθόντων αθανάτων
κάνουμε προσπάθεια
να συνηθίσουμε λάθη και σωστά κι ενδιάμεσα
μήπως κρυφτούμε
κάνουμε προσπάθεια
να περπατήσουμε για λίγο
με το κεφάλι πάνω από τους ώμους
κάνουμε προσπάθεια
να ψηλαφίσουμε το σώμα ενός έρωτα χτισμένου
από ερείπια παλιών ερώτων
πάνω σε ερείπια
κάνουμε προσπάθεια την ίδια τη ζωή μας
βλέποντας πως αυτή γλιστρά και φεύγει
πριν την αντέξουμε
και μένει ατόφια και στεγνή πάνω στα δάχτυλα
μονάχα η προσπάθεια.
Close Enough 