Ένα από αυτά που με απασχόλησαν μετά τις δημοτικές εκλογές του 2014 και την σύντομη εμπειρία που αποκόμισα στο στίβο μιας κλειστής κοινωνίας (με ό,τι συνεπάγεται το επίθετο “κλειστός” για μια κοινωνία) είναι η απότομη αλλαγή γοήτρου σε κάποιους ανθρώπους. Άνθρωποι που έχαιραν μεγάλης εκτίμησης και ξαφνικά, μέσα από ένα λάθος, μια ατυχή δήλωση αλλά πολύ περισσότερο μέσα από την εκλογική τους ήττα, έχασαν μεγάλο μέρος του γοήτρου τους στην τοπική κοινωνία. Κοινώς, δεν τους συμπαθεί πια ο κόσμος και δεν τους στηρίζει, τουλάχιστον όχι όσο πριν. Από την άλλη μεριά, άνθρωποι οι οποίοι ουδέποτε ξεχώρισαν μέσα στο σύνολο, ουδέποτε πέτυχαν κάτι σεβαστό στη ζωή τους, άνθρωποι που δεν είχαν να επιδείξουν ούτε ζηλευτό παρελθόν ούτε -κατά τα προβλεπόμενα, ποτέ δεν ξέρεις όμως- ελπιδοφόρο μέλλον, βρέθηκαν να αναδύονται κοινωνικά ως συμπαθείς κι αναγνωρίσιμες περσόνες. Τι μεσολάβησε; Μα ασφαλώς οι εκλογές. Αυτοί οι πολίτες έχουν την τιμητική τους στο παρόν κείμενο. Continue reading “ΓΟΗΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ” →